Heyecandan iyice terlemiş avuçlarım ve yağmur yemiş, ama hala üşümek isteyen bir kadının yüzüme tüten dumanı, iki ucu kördüğüm bağlanmış kollarımın arasından kaçmak istiyordu biliyorum. Bir salıncakta gibiydik ve zemin hep kayar gibiydi. Olumsuz fiilerle birbirine bağlı cümlecikler, yapmacık eklerle; hiç mi hiç çekilmez zamanlarla kurulu hikayeler anlattım ona. Gülüyordu şimdi, oysa bana gelirken hep solgun ve benden uzaktayken inadına kıpkırmızıydı önceleri...
Onsuzum şimdi ve geriye sayıyorum, 9,8,7... ve sıfırım yok, nerede biter bilmiyorum. Sonra tüm geri sayımlar sonsuzmuş anlıyorum ve çaresiz ve sayısız ayrılıklar yaşarken de sayıyor muydum hatırlamıyorum.
Onsuz ve ikisiz ve yedisiz bir yirmi yedi yaş; yaşadığım bir deniz üstünde yürümek kadar sahte ve bir mucize kadar saygın.
-Kurtarıcımı tanımadım ama onu beklemek beni özgürleştirdi
DennisWarhol
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder