Kadavra

Yaşam, ölümü siyaha boyamayı gerektirdi nedense, ve korkularımız binlerce cennet yarattı, sonra binlercesinin kapısını kilitledik yine kendi ellerimizle. Belki doğar doğmaz vurmalıydık kendimizi, yapmadık. Sonra başımız dönene kadar çevirdik bir silahı tahta bir masanın üzerinde, tek kurşun ölümü kırmızıya boyamaya yeterdi, onu da yapamadık. İşte şimdi, burda, önünüzdeyim. Kesin beni, değiştirin organlarımın yerlerini. Öyle değiştirin ki, tanrı bile koyamasın onları eski yerlerine. Bakın bana bozuyorum ezberini hayatı üfleyenin. Buz kesilmiş ellerimde sapsarı limonlar, damlatıyorum karanlığın kirli kaşığına. İçinizden en masum olanı ilk kibriti çaksın." Şimdi ben, gözlerinizin önünde ölümü beyaza boyuyorum, bembeyaza...