Öyle bir haldi ki halim, her sokağa adım atışımda gerisin geri eve döndüm. Yüzüme bakmasın istedim çünkü kimse, ben de bakmayayım hatta kimseye... Hissedilmesin yokluğum, varlığım dert edilmesin, kuşları korkutmasın adımlarım, kedileri rahatsız etmesin ıslığım. Yine de gözünüze batıyordum işte. Çay ısmarlıyor, içki söylüyordunuz, sonra da çarpıyor, sataşıyor, küfrediyordunuz.
Oysa dünyada bu kadar çok insan olmasını isteyen ben değildim. Annem ve kedi bana yetiyorlardı.
Gerisi kuru bir toprağın artıkları, zorunuza mı gitti? Siz değilsiniz ben olan. Size ispat edecek, sizden gizleyecek bir şeyim olmadı ve olsaydı emin olun bunu çok iyi yapardım.
Korkun benden ve sizi bulamayacağımı umut edin. Beni bulamayacağınızı umut ederek, tüm sokak başlarındaki mum satan kızlara olmayışımı ezberlettim.
Tüm bu korkular nasıl da yordu beni, ellerimi ayaklarımı serbest bırakıyorum, artık sizi tutacak gücüm de kalmamıştı.
Vay vay vay koca götlü aşk tanrısı, oku bir türlü saplayamadan bana işte ölüyorsun. Bu kadar özgürleştiğimi bir yazıda hiç hatırlamıyorum biliyor musun.
***denniswarhol***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder