sabah;
"'tütün çocuklar'ın cesetlerinin üzerinden başlayan"
oturduğum bacak arasından
dudaklarının sonsuz aralığına
bu eski binaların arasından
bir çıkar yola bağla beni
hadi bağla artık
kara çarşaflarla, beyaz örtülerle
kafa atılası mezar tahtalarına
saçının özenli örgüleriyle
bağla
yetiyor boğmaya zaten
ölüm gibi oluyor
oram buram
ve akşam
çöpçünün götürdüğü cesetlerle okunan ezanlar
seni özler inanırken uzakta olduğuna
onu ister diğeri sanarken seni
diğerini sever ve bilir seni bulduğunu
bulunca bağlandım sanınca, kanınca yani
tüm gözlerinle; içi yeşil yeşil
gözlerinin mor mor altından bir de
iki sevdiğim renk oluveriyorsun
her yer karanlık olmadan hemen önce
ve gece
senin üzerinden başlarsam saymaya
güneş doğana dek üzerinden batarsam
sabah malum çocukların cesetleriyle uyanıyorum
*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder